ازون گازی است که به مقدار کم در جو زمین وجود دارد. ازون در تروپوسفر (پایین ترین لایه جو)، می تواند به بافت های گیاهی و جانوری آسیب بزند. منتها ازون در لایه استراتوسفر (لایه بالای تروپوسفر) جلوی اشعه مضر ماورای بنفش خورشید را سد می کند و از ادامه حیات بر روی کره زمین محافظت می کند. از آخر دهه 1970 (دهه 1340 شمسی) هر بهار در نیمکره جنوبی، دانشمندان کم شدن لایه ازون را بر

بالای قاره قطب جنوب مشاهده کرده اند. منطقه ای که ازون آن کم شده، به نام سوراخ ازون شناخته می شود.

ازون به مولکول های اکسیژن ربط دارد. یک مولکول اکسیژن دو اتم اکسیژن و فرمول شیمیایی O2 دارد. یک مولکول ازون سه اتم اکسیژن و فرمول O3 دارد. ازون خالص یک گاز آبی است. کلمه ازون ریشه یونانی دارد.

ازون به طور طبیعی از راه واکنش های فتوشیمیایی و به وسیله تخلیه الکتریکی ایجاد می شود. در واکنش های فتوشیمیایی در استراتوسفر، اشعه ماورای بنفش از خورشید به مولکول های اکسیژن اصابت می کند و هر مولکول را به دو اتم اکسیژن تجزیه می کند. اتم های اکسیژن با مولکول اکسیژن دیگری ترکیب می شوند و ازون را تشکیل می دهند. تخلیه الکتریکی شامل آذرخش و جرقه های ساطع از منبع نیرو است. چنین تخلیه هایی می تواند مولکول های اکسیژن را تجزیه کند و به تشکیل ازون منتهی شود. در نزدیک سطح زمین،‌ واکنش بین گازهایی مانند اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربن، ازون و نیز ذرات یک آلوده کننده خطرناک به نام "مه فتوشیمیایی" را به وجود می آورد.

کاربرد بازرگانی ازون شامل سفید کردن خمیر در کارخانجات کاغذ و خالص کردن آب است. کارخانه ها ازون را از طریق ایجاد تخلیه الکتریکی با یک ماشین تولید می کنند.

شیمیدان آلمانی کریستین فردریش شونبین ازون را در سال 1840 کشف کرد.